با نزدیک شدن به زمان معرفی iOS7، سر و صدا پیرامون آنچه که جانی آیو بنیان خواهد نهاد بالا گرفته. اجماع عمومی این است که اپل در شرف رونمایی از یک طراحی مسطح یا تخت برای سیستم عامل موبایل خود است . اما عبارت "طراحی مسطح" می تواند گیج کننده باشد و از آنجایی که به موضوع طراحی مربوط است، در سیاره پی دی ای این مفهوم را به بحث می گذاریم.طراحی مسطح معادلی است برای یک فلسفه طراحی...
به محیط دسکتاپ کامپیوتر خود فکر کنید، یا درباره ماشین حساب آیفون و newsstand در آیپد. اینها طوری طراحی شده اند تا ظاهری شبیه معادل های قابل قیاس خود در دنیای واقعی داشته باشند. اما آیا ما واقعا نیازی به این ظرافت های دیداری و جزئیات اضافه داریم؟ پاسخ افرادی که نماینده فلسفه طراحی مسطح هستند این است: خیر، نداریم....که به دنبال سادگی، تمیزی، و صداقت هر متریال در رابط کاربری است...
در عوض، سردمداران طراحی تخت دلیل می آورند که رابط کاربری گرافیکی بایستی سلیقه را فدای کاربردی بودن کند. این یعنی خلاص شدن از شر گوشه های پخ، سطوح شیب دار، سایه ها و بازتاب ها، و در عین حال خلق کردن یک تجربه کاربری که به نقاط قوت رابط دیجیتال پرداخته، نه اینکه کاربران را در مرزهای شبیه سازی دنیای واقعی محدود نماید.
در طراحی وب نیز به همین منوال، صفحات مسطح به ندرت به شبیه سازی سه بعدی، با سایه و بافت می پردازند و در عوض از [فقط کاربران ثبت نام شده قادر به مشاهده لینکها هستند . ] و تمیزی دیداری برای برقراری رابطه با کاربران استفاده می کنند.
یک مثال عالی برای طراحی مسطح، کارت های اپلیکیشن Google Now هستند که برای نمایش اطلاعات مختلف به کار می روند. به جای محدود کردن اطلاعات در داخل آیکون های ایستا، Now اطلاعات را بر روی کارتی با اندازه استاندارد نمایش می دهد که خواندن و رد کردن آن آسان است. مثال دیگر، ویندوز 8 است که زاییده زبان طراحی مترو (مدرن) مایکروسافت است. صفحه Start ویندوز 8 به تایپوگرافی -یعنی نشان دادن اطلاعات به شکل بصری و نوشتاری- ارزش داده و نه به طرح های گرافیکی خاص که به کاربر کمک می کنند بفهمد در حال مشاهده چه نوع محتوایی است.
..معمولا به عنوان عکس العملی به مشکلات طراحی اسکیومورفیسم از آن یاد می شود...
برای فهم طراحی مسطح، ابتدا باید فهمید که این فلسفه طراحی، بر علیه کدام نوع طراحی طغیان کرده: اسکیومورفیسم. اسکیومورفیسم سبکی است که به گول زنندگی بصری، و استفاده از جزئیات و پیرایش آنها برای جا زدن یک چیز به جای چیز دیگر معروف است. در معماری، نماهای مصنوعی، اسکیومورفیک هستند. در طراحی خودرو، داشبورد غیر چوبی با ظاهر چوب، چنین است. در طراحی رابط کاربری نیز معمولا اسکیومورفیسم زمانی مشاهده می شود که یک عنصر دیجیتال را شبیه چیزی در دنیای بیرون، طراحی کرده باشند. این می تواند هر چیزی از پونز سایت Pinterest باشد تا دوخت و چرم اپلیکیشن Find My Friends یا ماشین حساب iOS و غیره.
...که از سطوح، بافت ها و دیگر جزئیات برای "واقعی" نشان دادن اشیای دیجیتال استفاده می کند.
اسکیومورفیسم در دنیای دیجیتال سابقه ای مربوط به دهه 80 میلادی دارد. برای مثال اولین رابط گرافیکی اپل برای مصرف کننده عام، ایده "دسکتاپ" یا سطح روی میز را در خود داشت. آیکون ها شبیه پوشه، سطل آشغال، کاغذ و غیره بودند. آن زمان، رابط کاربری کامپیوترها کلا چیزی ناشناخته برای اکثر کاربران بود، در نتیجه اسکیومورفیسم تبدیل به فلسفه ای کارا و مفید شد. طراحان با استفاده از اشیای آشنا و قدیمی، معادل های بصری برای ابزارهای جدید و گیج کننده ساختند. اسکیومورف ها به ما کمک کردند کار با کامپیوتر را یاد بگیریم.
[فقط کاربران ثبت نام شده قادر به مشاهده لینکها هستند . ]
(محیط دسکتاپ در کامپیوتر لیسا ساخت اپل، 1984.)
اما به مرور که کامپیوترهای شخصی بیشتر و بیشتر در همه جا حضور یافتند، افراد کمتر و کمتری به این معادل سازی های گرافیکی نیاز پیدا کردند و دیگر کاربرد یک آیکون یا دکمه برای همه روشن بود. در نتیجه اسکیومورفیسم تبدیل شد به یک سبک خسته کننده. نوعی از سبک که نمایشگرها را به هم ریخته می کند و جزئیات غیرضروری را پیش چشم کاربران قرار می دهد. در نتیجه طراحان نسل جدید از آن منفور شدند -افرادی که البته اکثرشان حتی دنیای بدون کامپیوتر را به خاطر نمی آورند.
این روند بایستی خیلی آشنا به نظر برسد. مدرنیست ها نیز همین ایده های بنیادی را از قرن گذشته فریاد می زدند: «جزئیات فرعی که کاربردی نیستند را اضافه نکنید. در مورد متریال و ساختار، صادق باشید. برای راحتی کاربران یک ظاهر جعلی درست نکنید.» اینها، اعتقاد هر طراحی از زمان فریاد [فقط کاربران ثبت نام شده قادر به مشاهده لینکها هستند . ] خطاب به دنیا برای کنار گذاشتن جزئیات غیر کاربردی هستند. به نوعی، "طراحی مسطح" چیز جدیدی نیست، فقط نام معاصر مدرنیسم در دنیای طراحی است.
و بعد از طراحی مسطح، چه چیزی خواهد آمد؟
با اینکه دنیا قطعا به سوی طراحی تخت در حرکت است، ولی تا ابد چنین نخواهد ماند. ما می توانیم با نگاهی به قرن گذشته -که در آن موج مدرنیسم در مقابل فلسفه قبل از آن علم کرد- حدس بزنیم که طراحی رابط کاربری و تجربه کاربری بعد از پایان دوره طراحی مسطح، به کدامین سو می روند. برای مثال، بعد از آنکه مدرنیسم محض [فقط کاربران ثبت نام شده قادر به مشاهده لینکها هستند . ] و [فقط کاربران ثبت نام شده قادر به مشاهده لینکها هستند . ] در دهه 30 میلادی مانند طوفان دنیا را گرفتند، نسل دومی از طراحان ایده [فقط کاربران ثبت نام شده قادر به مشاهده لینکها هستند . ] را مطرح و اشاره کردند که عقیده مدرنیست های اولیه مبنی بر اینکه "یک قالب برای همه مناسب است" به نوعی ناقص است. پس بعید نیست که همین اتفاق در مورد طراحی رابط کاربری هم رخ دهد. بعد از مسطح سازی افراطی، احتمالا شاهد معرفی دوباره بُعد ها در طراحی خواهیم بود، البته در هر جایی که نیاز به آن حس شود، و این به تعادل و اعتدال می انجامد.
اما حداقل چند سالی طول خواهد کشید تا به آنجا برسیم. در حال حاضر فقط باید منتظر ماند و دید که آیا جانی آیو از "طراحی مسطح" کمک خواهد گرفت یا بر علیه آن طغیان می کند -که در وضعیت دوم، اوضاع خیلی جذاب تر خواهد شد.
منبع : [فقط کاربران ثبت نام شده قادر به مشاهده لینکها هستند . ]
بوک مارک ها